JamanshahBlog

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {43} بارہویں آقاؐ کوں کل آلِؐ عبا دا درد ہے ودھ گیا سجادؐ توں ایں با وفا دا درد ہے ……٭…… والیؐءِ خضرا نصیب دشمناں خون روندے ہن اونکوں کَل ہوندی ہے ہردم ظلم جئیں تے ہوندے ہن موجب گریہ شہیدؐ کربلا دا درد ہے ……٭…… کہیں ویلے اکبرؐ کوں روندن کہیں ویلے عباؐس کوں  کہیں ویلے روندا ہے سیدؐ بیوہ ما دی آس کوں  والیؐءِ خضرا کوں بہوں قاؐسم دی ما دا درد ہے  ……٭…… شام دے بازار وِچ سینیں ؐ دا ٹرناں یاد ہے خون اکھیاں توں رُناں جئیں جاہ تے ہا سجاؐد ہے  سب توں ودھ سید کوں دُکھیا دی رِدا دا درد ہے  ……٭…… عزت و ناموس جیندے شام دے بازار گئے  کئی سُتے وَنج طوس تے لاہور کئی آباد تھئے  شاؐہِ دیں کوں دختر شیرؐ خدا دا درد ہے ……٭…… یاد رہندا ہے سدا مولاؐ کوں ٹرناں سینؐ دا بیکس و مظلومؐ دی بیکس تے اُجڑی بھینؐ دا شاؐہِ دین کوں سینؐ دی رنگیں رِدا دا درد ہے  ……٭…… جعفرؐ ایں سلطاؐن دا گھر جگ تے ہنڑ آباد ہو  عونؐ دی ما شاد ہو، گھر شاد ہو، اے شاد ہو  اہل عالم کوں نہ کیویں ایں ماہ لقاؐ دا درد ہے  ……٭……

یا مولا کریمؐ عجل اللہ فرجک و صلوات اللہ علیک بسم اللہ الرحمٰن الرحیم (آئینہءِ وحدت) خدا کوں ہک ڈینہ خیال آیا میں اپنی وحدت دا حال ڈیکھاں  میں کیڈا سوہنڑاں میں خود تاں ڈیکھاں تے ڈیکھاں کیں شئے دے نال ڈیکھاں  ایہو جیہاں کوئی بنڑانواں شیشہ میں اپنا حسن و جمال ڈیکھاں  میں اپنی وحدت تے اپنی قدرت کرم عطا تے جلال ڈیکھاں  صفات دے نقش نین ڈیکھاں عمل کریندے صفات ڈیکھاں  میں اوندے وِچ کل دا کل ڈِسیجاں میں اپنی صورت تے ذات ڈیکھاں  کرم دے اندر میں سوہنڑاں لگداں یا میکوں اپنا جلال چھکدائے یا میڈا پیکر اَتے سراپا صفت دی اجرک دے نال چھکدائے یا کبریائی دی پاک چادر دے نال میکوں جمال چھکدائے اُلوہیت دی دراز قامت تے طرہئ لا یزال چھکدائے میں اپنا آئینہ آپ جوڑاں چمک ڈیواں اپنا نور بھر تے میں اپنی نوکِ پلک سنواراں نت اپنے شیشے تے دید کر تے  میں اپنی عظمت اَتے جلالت دا نور چا ذات توں نتاراں  تے ول لطافت دے نال اپنیاں تمام صفتاں کوں وِچ پنگھاراں  پجال کے اپنا نورِ واجب کرم دیاں ہیلاں دے نال ٹھاراں  وت اپنی وحدت دے جلویاں کوں شعاعیں وانگوں چا وِچ اُتاراں  ج...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {445} علیؐ دا چن ہے باقی رہ گیا مہمان لحظے دا نبیؐ جائیاں دا ڈِسدا ہے بھرا مہمان لحظے دا ……٭…… رو آکھے سینؐ چن ویرن توں شالا نہ کڈاہیں رونویں  میڈے عونؐ و محمدؐ ٹر وَنجن توں ویر بچ پونویں  سہارا بھین اُجڑی دا نہ توں مونجھا کڈاہیں ہونویں  جھلیندا بھین دی بیٹھائے دعا مہمان لحظے دا ……٭…… اے سر تے رکھ کے ہتھ سیدؐ نے دلہن دھی کوں فرمایا توں مل گھن پاک بابے کوں رہی سرتاج دا سایا ڈِکھا تیڈے ہتھاں کیویں ہے اَج مہندی دا رنگ چایا  تے روندائے ڈیکھ کے رنگ حنا مہمان لحظے دا ……٭…… سمہا معصوم کوں سینے تے رووے دین دا ہادؐی  آکھے توں میڈے سینے تے ہانویں سمہدی اَے شہزادی گیائے موسم بدل تھی خاک تے نندراں دی ہنڑ عادی  سمہا کے خاک تے رووے کھڑا مہمان لحظے دا ……٭…… وداع دی رات ہے، ڈہدائے سیدؐ ہمشیر دا چہرہ  ہے مرجھایا ہویا ڈِسدا ڈُکھی دے ویر دا چہرہ ہے روندی عونؐ دی امڑی وی چم شبیرؐ دا چہرہ تے چمدا بھین دی بیٹھائے رِدا مہمان لحظے دا ……٭…… معصوؐمہ ڈسیا پھوپھیاں کوں جو ہر کوئی چھوڑی ویندا ہے  خود اپنے کل صحاباں کوں بیٹھا بابا ٹریندا ہے ...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1867} تیڈی ہاں بیوہ بھرجائی، شبیرؐ احسان اے لا میڈے لعلؐ کوں اجازت ڈے تیڈے ویر دا حکم اَج پورا کر کھڑی ہے بیوہ ما میڈے لعلؐ کوں اجازت ڈے ……٭…… تیڈی ذات احسان ہے کیتا اینکوں اپنا پتر بنڑایائی  وِچ غربت دے اُجڑی دا میڈا آقاؐ مانڑ ودھایائی  اپنی نعلین دا صدقہ ہنڑ سمجھ اینکوں آقاؐ ……٭…… میں بیوگی دے ایں گھر وِچ پورے ڈاہ سال گزارن  تساں سمجھ کے میکوں امڑی میڈے اوکھے وقت سنوارن تیڈی نمک تے قاؐسم پلیائے، کرنائے حق لعلؐ ادا ……٭…… تساں اتنا کرم ہا کیتا میں پیکے ویڑھے گئی نہیں  تیڈیاں بھینیں دے سائے تے محسوس غریبی تھئی نہیں  میڈی کل دولت ایہو چن ہے، ایہو آئی ہاں کرن فدا ……٭…… ما بنڑ کے ہج کر آئی ہاں میڈی گالھ کوں نہ ٹھکرانویں  منظور ضرور توں آقاؐ ایہو صدقہ اَج فرمانویں  اج پہلی ہج کر آئی ہاں گھناں کجھ احسان لہا ……٭…… جعفرؐ او بیوہ امڑیؐ ڈیکھے پتر جوان دی شادی  جیڑھی ہئی شبیرؐ کوں آہدی ہامی حسرت اے منڈھ لا دی  ہووے سہرا ایندے سر تے کراں جس دم لعلؐ فدا ……٭……

 یا موؐلا کریم (نوحہ پاک) میں بنرےؐ دی ما ہاں اے بنرےؐ کوں آکھو بنیؐ نال کجھ تاں الاوے میں ڈیکھاں  توڑے لحظہ پل ہے بنیؐ نال بنراؐ ذرا سیج اپنی تے بہوے میں ڈیکھاں  ……٭…… میڈی تیراں سالاں دی خوشیاں دی حسرت ہے پوری چا اج پاک شبیرؐ کیتی  میڈے سوہنڑے بچڑے دی شادی ایں بن وچہ ہے شبیرؐ دی پاک ہمشیرؐ کیتی  میں نونہہ پتر کوں اجہ وسدا ڈیکھ گھناں بنا بنڑ کے قاسمؐ ہنڑ آوے میں ڈیکھاں  ……٭…… ہے لحظے دا بنراؐ تے لحظے دی بنریؐ ہنڑیں بنراؐ ویسی ولا اوں نہیں ولناں  میکوں پتر تے نونہہ کوں ول کٹھے ڈیکھن دا ے بیبیوؐ کوئی موقع نہیں ملناں  سنون کجھ کراؤ چا میڈا لعل بنریؐ کوں خود مندری آ کے پواوے میں ڈیکھاں  ……٭…… الیسن میڈا قاسمؐ تے بنریؐ میڈے دل تے تھی نقش تصویر ویسی ایہو ویلا بازار دے ویندیاں توڑیں اے اجڑی ودی یاد ہردم کریسی ہے فی الحال بنریؐ سہاگن اے بی بیؐ اینکوں آکھو گھونگھٹ اٹھاوے میں ڈیکھاں  ……٭…… تساں بنریؐ بنراؐ چا کھٹے بہلاؤ میں خود دور کھڑ کے زیارت کریساں  میں سورہ نذر دم کریساں ڈوہاں تے پچھے بنریؐ بنرےؐ توں صدقے وتیساں  اے شادی دیاں رسماں ...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) کیہڑا در ہے میں بے کس دا ڈس بنرا میں کن جانواں  ساہورے گھر یا پیکے گھر وچ آپ ڈسا میں کن جانواں  ……٭…… لحظہ پہلے میں بنریؐ ہم ہنڑ تاں بیوہ لوگ سڈیسن ڈیکھ کے اجڑی تانگھ ڈکھی دی سائے سائے گالہیں آنڑ کریسن آخر میں تیڈی بنریؐ ہاں خود فرما میں کن جانواں  ……٭…… میڈے نصیب سہاگ جو کوئی نہیں گھنڈ وچ بیٹھی نیر وہیساں  کوئی در سجھدا نہیں ہنڑ بنراؐ در بابے دے کیویں ویساں  جنتے ونجڑائے میں اجڑی نے آپ پچا میں کن جانواں  ……٭…… نال تیڈے ٹر ویندی قاسمؐ درداں توں جی چھٹ پووے ہا بیوگی دا جو داغ لگا ہے اے ارمان تے نا ہووے ہا قسمت وچ ہن درد ہزاراں سائیں میڈا میں کن جانواں  ……٭…… اے کیجہیں ساتھ نبھائے نی بنراؐ ایویں تاں نہیں چھوڑ ونجیندا گھر گھن آکے کہیں بنریؐ کوں بیوگی دا نہیں تحفہ ڈویندا تیڈی آس تے آئی ہاں قاسمؐ کوئی راہ لا میں کن جانواں  ……٭…… جعفرؐ اے بنریؐ وس پووے ایندا سہاگ ہمیشہ ہووے پاک حسینؐ دی ایں بچڑی دابخت تے بھاگ ہمیشہ ہووے جیڑھی آکھ بعد بنےؐ دے پاک خدا میں کن جانواں  ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1722} ڈاہویں دی رات اکبرؐ کوں آکھے اے عونؐ دی ماؐ ماؐ بنڑ کے پالیا ہم، احسان اَج اے لا توں  ……٭…… تیڈی رات آخری ہے میکوں یقیں ہے جانی  مہمانے اَج دی شب دی تیڈی حسیں جوانی  وقت اَج زیادہ اکبرؐ میڈے کٹھے نبھا توں  ……٭…… اَج پیار باجھوں اکبرؐ اُجڑی تاں کجھ نہیں پھردی  ڈِسدی ہے تس توں اکبرؐ چہرے تیڈے تے زردی  ہک وار میں ڈُکھی توں تسے اے لب چما توں  ……٭…… جھولی دے وِچ توں سمہہ پو ڈیکھن دی سک لہانواں  کنگھیاں میں تیکوں ڈیواں ہر زلف کوں سجانواں  اَج اپنے بچپنے دے انداز ول بنڑا توں  ……٭…… تیکوں سجا کے اکبرؐ خیمے دے وِچ بہلانواں  میں اپنی پاک جوڑی تیڈے اُتوں وتانواں  صدقہ سمجھ کے میڈے پتراں کوں ہتھ وی لا توں  ……٭…… جعفرؐ اے پاک بی بیؐ چنؐ کوں چڑھاوے کھارے  ڈاہویں دی رات چنؐ دے جئیں وال ہن سنوارے آہدی ہئی اَج تاں ماؐ کوں، ہنڑ بنرا بن ڈِکھا توں  ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1390} میکوں موت بھرا دی نہیں بھل سنگدی، ہائے اکبرؐ میڈے سوہنڑیں ویر کوں خاک اتوں کئیں آن کے چایا ہوسی ……٭…… جڈاں خیمے وِچ گھن آئے ہوسن میڈیاں بھینیں وال کھلائے ہوسن اوندی زندگی پاک بچانون دے بابے بہوں چارے لائے ہوسن میڈے زخمی ویر کوں ما میڈی ہاں نال چا لایا ہوسی ……٭…… ایویں آہدن شام کوں لٹ پئی ہئی ہا پاک شباب لٹیج گیا میڈے ویر اکبرؐ دی شادی دا ہا سب سامان ونڈیج گیا میڈے ویر دی پگ تے سہرا ہا، کئیں آن بدھایا ہوسی ……٭…… میکوں کئی گھنٹے نہا ہوش آیا انوں جھنڑدا ویر نظردا ہا میکوں آن ڈَسائے نے ٹر گیا ہے جیڑھا بخت تہاڈے گھر دا ہا کیویں پڑھ صلواتاں ظالماں نے چنؐ ویر لہایا ہوسی ……٭…… اوندا آخری ویلھا سخت ہوسی میں ہوندم لاش سُہانواں ہا متھے دا پسینہ پونجھاں ہا، ٹھر جگر ویندا بُلوانواں ہا ایویں آہدن ہتھ رکھ سینے تے کہیں زخم لکایا ہوسی ……٭…… جعفرؐ وس پونون بھین بھرا وِچ خوشیاں دے گزران ہووے بدھے پلوں ویر دا بھین اُجڑی اَج شادی دا سامان ہووے ایں حسرت وِچ بھین اکبرؐ دی کیویں وقت نبھایا ہوسی ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {3026} جڈاں غازؐی آوے دنیا تے میڈی طرفوں پیار کراہے چا میڈے پاروں بازو چم اوندے میڈے ڈھیر سلام ڈِیواہے چا ……٭…… جئیں رنگ وِچ امت لعین میکوں ہے خالی ولایا مسجد توں  تساں چم پیشانی غازؐی دی اے سارا حال سناہے چا ……٭…… اے آکھ ڈِیواہے بھینیں کوں درباراں وِچ نہ ونجن ڈیویں  ہوندائے اوکھا کم دربار ونجن میڈی طرفوں اے سمجھاہے چا ……٭…… تیڈی زندگی وِچ تہاڈیاں بھینیں تے نہ سوال دی نوبت آوے چن ہے رواج اِتھ خالی ولانون دا عباؐس کوں صاف ڈساہے چا ……٭…… اِتھاں خالی لوگ ولیندے ہن دربار اِچ ڈھیر کھڑیندے ہن  پہلو وی چا زخمیندے ہن، میڈے سارے درد کھلاہے چا ……٭…… جعفرؐ دا جاں آوے پاک سخی، میڈے بدلے غازؐی خود گھنسی میڈے بدلے گھِنڑن، پتراں کوں، تساں سارے یاد ڈِیواہے چا ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1239} ہے وسدا باغ لٹا بیٹھی میڈی سینؐ دی دھی کربل وِچ  نسی اکبرؐ قاؐسم نظر آندے کرے دید جاں مارو تھل وِچ  ……٭…… اَج شام غریباں وِچ ایندی امداد کوں نہیں کوئی آیا  بڑی مشکل نال سجاؐد کوں ہس اَج ٹھرن کنوں بچوایا بے وارثاں وانگوں روندی ہے پا باہیں پتر دے گل وِچ ……٭…… رو رو دستار یتیمی دی بیمار کوں ہے بدھویندی  سجاؐد اُتے غش طاری پئی ہے پورے سنون کریندی  ہس خون بھرا دا نظر آندا دستار دے ہک ہک وَل وِچ  ……٭…… اَج ویر دے رُلے ہوئے بالاں دیاں ہے لاشاں گول چویندی  تعداد کنوں ہن گھٹ ڈِسدے کجھ سوچ کے ہے بڈ ویندی  ودی لاشاں گنڑدی ہے رو رو کے ہنڑ رات ڈھلے مقتل وِچ  ……٭…… تیراں اَتے نیزیاں دیاں اَنیاں مقتل وِچ ڈیکھ کے رووے  ہر تیر دی نوک تے ویر دی رَت محسوس ڈُکھی کوں ہووے  ہسی جگر اکبرؐ دا نظر آندا ہر ہک برچھی دے پھل وِچ ……٭…… جعفرؐ ہنڑ آوے وطن اُتے علیؐ اکبر دی باراتے  ہنڑ نال خوشی دے وطن ولن سادات دے مستوراتے گونجے آواز ہنڑ سہریاں دی بارات دے ہر محمل وِچ ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1763} عونؐ دی ماؐ توں ہولے بول میڈے کولھوں معصوؐمہ اَج آ کے سمہہ گئی ہے  ……٭…… بہوں دیر میڈے کولھوں ہنجوں وہیندی رہی ہے  سینے تے جاہ سمہن دی رو رو گولیندی رہی ہے  آخر اے زخمی تن کوں گل لا کے سمہہ گئی ہے  ……٭…… پھل وی ہٹیندی رہی ہے خون ای پونجھیندی رہی ہے  خیمے ٹھرن دا سارا حال ای سنڑیندی رہی ہے  اپنے ڈُکھاں دے قصے سنوا کے سمہہ گئی ہے  ……٭…… جو ظلم کیتن امت ہک ہک ڈسیندی رہی ہے  دُر کیویں ہس لواہے کن وی ڈِکھیندی رہی ہے  ہسی شمر بہوں ڈرایا، گھبرا کے سمہہ گئی ہے  ……٭…… لحظہ جدا اے تھیندی ناہی جو میڈے ہاں توں  اَج نندر آ گئی ہس مونجھی ہئی کئی ڈینہاں توں  اپنا لباس خون اِچ رنگوا کے سمہہ گئی ہے  ……٭…… جعفرؐ ہنڑ او معصوؐمہ ڈیکھے سکھاں دا سایہ  پھوپھیاں نے جئیں ڈُکھی کوں ہا لاش توں آ چایا آکھن کیوں اِتھ معصوؐمہ ڈُکھ لا کے سمہہ گئی ہے  ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1005} شامیو ہنڑ ساکوں گل ویر کوں لانون ڈیوو ساڈا راہ چھوڑو ساکوں لاش تے آنون ڈیوو ……٭…… اتنی مہلت چا ڈیوو لاش تے آنون بھینیں  وال کھولن تے آ خود نیر وہانون بھینیں  ساکوں مظلومؐ دی ہنڑ لاش سہانون ڈیوو ……٭…… ہے زمیں گرم تے لُو گرم، تے نازک ہے بدن  پھُل وی تپ گئین تے زخمی ہے میڈا باجھ کفن  گرم پھلاں کوں تاں زخماں توں ہٹانون ڈیوو ……٭…… شامی کل اپنے عزیزاں کوں تاں دفنا بیٹھن  شاؐہِ مظلوم کوں وِچ ریت دے کفنا بیٹھن  ساکوں وی ویر دی تربت تاں بنڑانون ڈیوو ……٭…… ڈاڈھا نازک میڈا اصغرؐ ہے اے چا ڈیو ساکوں  خون آلودہ او پینگھا وی منگا ڈیو ساکوں  وِچ توڑے پینگھے دے کمسن کوں سمہانون ڈیوو ……٭…… واہندے دریا توں جو پیاسا ہے ٹریا چن اصغرؐ ڈاڈھی گرمی ہے تے تسہ ہا ساڈا نورِ نظر ایندے تن تے توڑے ہنجوں تاں وہانون ڈیوو ……٭…… جعفرؐ او سینیں ؐ بھرا نال ولا شاد وسن  جیڑھیاں وِچ گنج شہیداں دے اے فریاد کرن  جھولی پتراں دیاں لاشاں توڑے پانون ڈیوو ……٭……

 یا مولا کریمؐ نوحہ پاک ویر دی آخری رات ہے بھینیں ؐ پیار کریندے تھکدیاں نہیں  کوئی ہتھ چمدی ہے کوئی گل چمدی ہے بوسے ڈیندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… پاک بھراؐ کوں مونجھا ڈیکھ کے دل بھر آندائے غم کوہلوں  تریاں ہنجواں ڈیکھ بھرا دیاں نیر وہیندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… آپ شبیرؐ ہے خاک اتے چودھاروں پردہ دار جو ہن  حسرت بھینیں ؐ دی نہیں مکدی چہرہ تکیندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… وقت گزردا ویندا ہے انوں چنتا ودھدا ویندا ہے  وارو واری ویرؐ غریب کوں خود گل لیندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… بچ پووے ہا ویر اساڈا کہیں دی دعا تاں سنڑی پووے رب دے حضور دیوچہ عرض کریندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… کوئی صورت وی نظر نہیں آندی ویر غریب بچانون دی نازک دل بھینیں دے ہوندن ریش چمیندے تھکدیاں نہیں  ……٭…… جعفرؐ بئی کوئی آس جو کوئی نہیں گھر دی آس ہے حسنؐ دا چنؐ خضرا دے سلطانؐ کوں بیبیاں ؐ آپ سڈیندے تھکدیاں نہیں  ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {445} علیؐ دا چن ہے باقی رہ گیا مہمان لحظے دا نبیؐ جائیاں دا ڈِسدا ہے بھرا مہمان لحظے دا ……٭…… رو آکھے سینؐ چن ویرن توں شالا نہ کڈاہیں رونویں  میڈے عونؐ و محمدؐ ٹر وَنجن توں ویر بچ پونویں  سہارا بھین اُجڑی دا نہ توں مونجھا کڈاہیں ہونویں  جھلیندا بھین دی بیٹھائے دعا مہمان لحظے دا ……٭…… اے سر تے رکھ کے ہتھ سیدؐ نے دلہن دھی کوں فرمایا توں مل گھن پاک بابے کوں رہی سرتاج دا سایا ڈِکھا تیڈے ہتھاں کیویں ہے اَج مہندی دا رنگ چایا  تے روندائے ڈیکھ کے رنگ حنا مہمان لحظے دا ……٭…… سمہا معصوم کوں سینے تے رووے دین دا ہادؐی  آکھے توں میڈے سینے تے ہانویں سمہدی اَے شہزادی گیائے موسم بدل تھی خاک تے نندراں دی ہنڑ عادی  سمہا کے خاک تے رووے کھڑا مہمان لحظے دا ……٭…… وداع دی رات ہے، ڈہدائے سیدؐ ہمشیر دا چہرہ  ہے مرجھایا ہویا ڈِسدا ڈُکھی دے ویر دا چہرہ ہے روندی عونؐ دی امڑی وی چم شبیرؐ دا چہرہ تے چمدا بھین دی بیٹھائے رِدا مہمان لحظے دا ……٭…… معصوؐمہ ڈسیا پھوپھیاں کوں جو ہر کوئی چھوڑی ویندا ہے  خود اپنے کل صحاباں کوں بیٹھا بابا ٹریندا ہے ...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {2605} ہر سجن جڈاں ٹر ویسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ڈُکھ درد تیڈا تڑپیسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭…… ویران نظرسی گھر سارا کوئی سجن نہ گھر وِچ ہوسی  پُر درد اُداسی ویڑھے وِچ جڈاں کھول کے زلفاں روسی  تہاکوں ہر شئے یاد کریسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭…… ہک ہک کمرے دے در تے میں جاں کھڑ کے نیر وہیساں  بند ڈیکھ کے سارے دروازے ہر سجن کوں یاد کریساں  تہاڈی یاد آ درد ودھیسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭…… بھینیں دی ہے نبھدی بہوں اوکھی بھائیاں دے باجھ جہاں تے  تہاڈے ٹرن دے بعد کریساں میں کیویں نظر انہاں گھراں تے  جند آ ہونٹاں تے ویسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭…… جیڑھا بھریا گھر ہا بھائیاں توں، ویران نظرسی سارا بھینیں تے بھرانواں باجھ ہوسی بہوں مشکل نال گزارا تہاڈی ہر شئے یاد ڈیویسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭…… جعفرؐ وس پووے اے بیؐ بی جو آہدی ہئی چن اکبرؐ کوں  ذرا ٹردے ویلے ڈیکھ تاں سہی اپنے ویران ایں گھر کوں  ایندے وِچ ڈُکھ دیرے لیسی کیویں میں کلہیں گزریساں  ……٭……

 یامولا کریمؐ (نوحہ پاک) آکھے پاک ملاح ڈس بھینؐ ڈکھی کتھ بیڑا کندھیاں تے لانواں  تساں ازل دے پرداہ داراں کوں کتھاں میں بے کس گھن جانواں  ……٭…… طوفان ہے ظلم دا جوش دیوچہ کوئی جاہ نہیں اجڑی سجھدی  جیڑھی بھاہ ہے امت دے سینے وچہ کہیں قیمت تے نہیں بجھدی  جے آکھیں تاں ساحل کربل تے کل پردہ دار لہانواں  ……٭…… اے لہراں ظلم دے دریا دیاں ہن منگدیاں خود قربانی  میکوں چنتا ہے ناں لڑھ جاوے اکبرؐ دی پاک جوانی  کھڑا آپ سچیندا ہاں بی بیؐ کیویں سوہنڑے پتر بچانوں  ……٭…… ساڈے بیڑے وچہ موجود جو ہن اے پاک رسولؐ دیاں دھیاں  تطہیر قدیر دیاں پلیاں ہن جیڑھیاں سفر کڈاہیں نہیں گیاں  کوئی امن دی جاہ ہن نہیں ڈسدی کتھ پردہ دار پچانواں  ……٭…… کئی ظلم دیاں سیڑھیاں ڈسدیاں ہن راہ گھن جانوں ہن کیڑھا  اسباب ظلم دے بن گئے ہن ہِم دھیاں ؐ بھریا ویڑھا  ہن خطرے پردہ داری دے کیویں پور یکا بچوانواں  ……٭…… جعفرؐ اے بیڑا حسنؐ دا چنؐ خود آ کندھیاں تے لیسی  بیڑے دے پاک ملاح کوں خود آ سجناں نال وسیسی  آوے خیر دا منزل تے بیڑا جیڑھا ٹھیلیا بھینؐ بھرانوا...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {2845} تابوت اَج ڈاہویں آقاؐ دا گھر پاک دو بچڑےؐ چائی آندن  کھڑیاں در تے سینیں ؐ روندیاں ہن جیڑھی بچڑےؐ شکل بنڑائی آندن  ……٭…… آندے ہولے ہولے ٹردے ہن اکھیاں توں آنسو جاری ہن  ہے منظر سارا کوفے دا جیویں بچڑےؐ مونڈھے لائی آندن  ……٭…… جیڑھا جام بقا ہے امت ڈتا اجاں دہن کنوں رت جاری ہے  کجھ کفن وی ہے تھی سرخ گیا اے سرخ نشان لکائی آندن  ……٭…… آکھن عسکرؐی چن دی پاک امڑیؐ اُٹھو استقبال کوں کل سینیں ؐ میڈے سوہنڑیں بچڑے بابےؐ دا رل کے تابوت سہائی آندن  ……٭…… ڈھلے جسدم سایہ بابےؐ دا تھی پتر بہوں بے آس ویندن  ذرا ڈیکھو سینؐ دیاں پتراں کوں کیویں سر وِچ خاک روائی آندن  ……٭…… جعفرؐ وس پونون پاک نقیؐ، اجداد دے نال، اولاد رلے ساڈے بدلے گھنسی حسنؐ دا چن، ایہا دل وِچ آس اَسائی آندن ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {2745} ادب کرو بازاراں وِچ سینیں ؐ دے نام نہ چاؤ دِل غازؐی پاک دا ڈُکھدائے  تطہیر دے پردہ داراں دے نہ بالکل ادب بھلاؤ دِل غازؐی پاک دا ڈُکھدائے  ……٭…… نعلین جنہاں دی چیندیں ہوئیں ہن غازؐی فخر کریندے  سنڑ نام جنہاں دا ادب کنوں عباؐس وی ہن جھک ویندے  اُنہاں سینیں ؐ دے تساں ناں چا کے ول شام نہ یاد ڈیواؤ ……٭…… بے ادبانہ جڈاں کوئی بندہ سینیں ؐ دے نام ہے چیندا عباؐس سخی کوں شام والا بازار ہے یاد آ ویندا تساں شام والے بازاراں دیاں گستاخیاں نہ دُہراؤ ……٭…… نام اپنے پردہ داراں دے نہیں کوئی غیور وی چیندا اپنے ناموس دا نام سنڑن نہیں کوئی برداشت کریندا کونین توں ودھ غیوراں دی تساں غیرت نہ ازماؤ ……٭…… اِنجہ نام چانون اِنہاں سینیں ؐ دے بڑا جرم تے بے ادبی ہے  دربار یزید دے وِچ تھئی ہئی جیڑھی اے او گستاخی ہے  ایں گالھ کوں خون رُنائے عاؐبد، تساں ول نہ خون رواؤ ……٭…… جعفرؐ گستاخ زمانے توں پچھے آ کے سینؐ دا جایا میڈیاں ڈاڈیاں دا وِچ مجمعے دے تساں کیویں نام ہا چایا تہاکوں ڈسیا ہا، میڈیاں ڈاڈیاں دی تساں نہ تشہیر کراؤ  ……٭……