(آئینہءِ وحدت)

یا مولا کریمؐ عجل اللہ فرجک و صلوات اللہ علیک

بسم اللہ الرحمٰن الرحیم

(آئینہءِ وحدت)

خدا کوں ہک ڈینہ خیال آیا میں اپنی وحدت دا حال ڈیکھاں 

میں کیڈا سوہنڑاں میں خود تاں ڈیکھاں تے ڈیکھاں کیں شئے دے نال ڈیکھاں 

ایہو جیہاں کوئی بنڑانواں شیشہ میں اپنا حسن و جمال ڈیکھاں 

میں اپنی وحدت تے اپنی قدرت کرم عطا تے جلال ڈیکھاں 

صفات دے نقش نین ڈیکھاں عمل کریندے صفات ڈیکھاں 

میں اوندے وِچ کل دا کل ڈِسیجاں میں اپنی صورت تے ذات ڈیکھاں 

کرم دے اندر میں سوہنڑاں لگداں یا میکوں اپنا جلال چھکدائے

یا میڈا پیکر اَتے سراپا صفت دی اجرک دے نال چھکدائے

یا کبریائی دی پاک چادر دے نال میکوں جمال چھکدائے

اُلوہیت دی دراز قامت تے طرہئ لا یزال چھکدائے

میں اپنا آئینہ آپ جوڑاں چمک ڈیواں اپنا نور بھر تے

میں اپنی نوکِ پلک سنواراں نت اپنے شیشے تے دید کر تے 

میں اپنی عظمت اَتے جلالت دا نور چا ذات توں نتاراں 

تے ول لطافت دے نال اپنیاں تمام صفتاں کوں وِچ پنگھاراں 

پجال کے اپنا نورِ واجب کرم دیاں ہیلاں دے نال ٹھاراں 

وت اپنی وحدت دے جلویاں کوں شعاعیں وانگوں چا وِچ اُتاراں 

جڈاں اے شیشہ تیار تھیسی چا اپنی خلوت دے وِچ سجیساں 

میں اوندے وِچ اپنے آپ کوں ڈیکھساں تے بہہ اپنا دل وِلیساں 

تے اِنَّمَا اَمرُہٗ  دے نوری چا کارخانے عمل ڈِکھایا

تے ذات توں عظمت و جلالت دے نور حق تے نکھار آیا

پجال کے نور ذاتِ  واجب ارادہ  شَیءٍ سیتی ملایا

شعاعیں صیقل کیتا جاں اونکوں تاں کھل کے شیشہ او جگمگایا

اوں ذات واجب نے اوندے وِچ اپنے عکس کوں دل نواز ڈِٹھا

جبیں اُتے تاجِ کبریائی تے طرہئ امتیاز ڈِٹھا

کرم دا پا کے لباس، وِچ اوندے اپنی رحمت دا روپ ڈِٹھس

اُلوہیت دی سجا کے پوشاک اپنی قدرت دا روپ ڈِٹھس

سجا کے چہرے اُتے جلالت ول اپنی عظمت دا روپ ڈِٹھس

صمد جو ہا بے نیاز تھی کے ول اپنی وحدت دا روپ ڈِٹھس

تمام صفتاں دے موتیاں دا مرصع ول تاج پا کے ڈِٹھس

تے خود کوں ہر زاویے تے ڈِٹھس تے خال و خد کوں نجھا کے ڈِٹھس

اے سوچیس جو ایں آئینے وِچ میڈا سراپا تاں کل سما گئے 

تے میڈے کل جلوے ایندے وِچ ہن اے ذات میڈی دے راز پا گئے 

اے ہو بہو میڈے بھلوے ڈیندائے اے عین قدرت دے رنگ چا گئے 

اینکوں بنڑایم تاں اپنی خاطرتے ہنڑ اے خود میڈے پیش آ گئے 

اے حمد کر کے بنڑیائے محمدؐ تے میکوں محمود چا بنڑایس

اے ایسا بنڑیائے تے ڈُھک کے بنڑیائے بنڑن سیتی میڈا دل چرایس

اے ایڈا دلکش تے دلربا ہے جو میڈے دل دی اُڈیک بنڑ گئے 

بنڑا کے ایں کوں میں سرسری طور تے ہا جاتا جو ٹھیک بنڑ گئے 

ولا ڈِٹھم غور نال ایں کوں اُمید کوہلوں ودھیک بنڑ گئے 

پکا کے ڈِٹھم نجھا کے ڈِٹھم، اے وحدہ‘ لا شریک بنڑ گئے 

اے ٹھیک ہے اے ہے نورِ واحد، احد سڈانون اینکوں جگاندائے

جے ایندی وحدت کوں قائم رکھداں تاں میڈی وحدت تے حرف آندائے 

خیال کیتس جو کیوں نہ ایندے حسین پیکر چا ڈُو بنڑانواں 

ڈوہاں دے وِچ اپنا عکس ڈیکھاں تے اپنی خلوت دا دل وِلانواں 

میں ہک دے وِچ ڈیکھاں اپنی عظمت تے ناں محمدؐ ایندا رکھانواں 

تے بئے دے وِچ ڈیکھ اپنی قدرت دا روپ جلویاں دا لطف چانواں 

او میڈی قدرت دا ہووے مظہر تے اونکوں شانِ جلی چا ڈیواں 

ہاں کیوں جو میں وی علیؐ تے اعلیٰ میں نام اونکوں علیؐ چا ڈیواں 

جڈاں وی کوئی میڈیاں قدرتاں دے خلاف اپنی زباں اُٹھاوے

اے میڈی قدرت دا بنڑ کے مظہر اے جملہ کم میڈے کر ڈِکھاوے

میں کیویں رزّاق رزق ڈینداں اگر کہیں کوں سمجھ نہ آوے 

میکوں بچانون کیتے اے انگلی ہلا کے خود رزق کھڑ ونڈاوے

اگر کہیں کوں سمجھ نہ آوے ہے ہک خدا ہر جگہ تے کیویں 

اے چالہی جاہیں اُڈا کے دعوت ڈساوے موجود ہے او ایویں 

جے میڈی خلاقیت کہیں دے دماغ دے وِچ اگر نہ آوے 

بغیر کہیں شئے دے اے وی مخلوق خلق دنیا کوں کر ڈِکھاوے

میں کیویں زندہ کریساں جگ کوں جے عقل کہیں دی سمجھ نہ پاوے

اے اپنے پیراں دی مار ٹھوکر ہزاراں مردے کھڑا جیواوے 

جو میکوں ڈیکھن دی ضد کریسن میں اپنی مشکل ایں حل کریساں 

ہے ایندا جلوہ وی میڈا جلوہ، خدا بنڑا کے اینکوں پٹھیساں 

نبی ولی جن و انس وِچوں جڈاں وی کوئی میکوں جتھ سڈیسی

حیاتی ہووس ہے کرتا دھرتا اے ہر دی امداد ونج کریسی 

اے کل نبیاں دا بھاگ وَندے میڈیاں اگوہیاں اے کل تریسی

اے جیوے بانہہ بیل ہوسی میڈا تے میڈی وحدت وی اے بچیسی

میں ایندے دشمن کوں چھوڑنا نہیں توڑے میڈا تابع دار ہوسی 

میں اپنے منکر کوں ڈیساں جنت جیڑھا ایندا غم گسار ہوسی

علیؐ ولی رب دا آئینہ ہے تے ذات حق دی پھریند اے ہے 

ہے نورِ قدرت محیط دریا، اوندا تموج وہیند اے ہے 

ہے ڈہدا خالق ہے سنڑدا خالق ڈِکھیند اے ہے سنڑیند اے ہے 

شفاعتاں دی منوت اے ہے سفارشاں دی منیند اے ہے 

دعا کریندائے  ہمیشہ جعفرؐ جو بچڑیاں دے شہر بدھیجِس

حسنؐ دے چن دی حیاتی ہووس ڈُکھاں دا بدلہ ہنڑیں گِھنیجِس

(آمین یارب العالمین)