JamanshahBlog

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {43} بارہویں آقاؐ کوں کل آلِؐ عبا دا درد ہے ودھ گیا سجادؐ توں ایں با وفا دا درد ہے ……٭…… والیؐءِ خضرا نصیب دشمناں خون روندے ہن اونکوں کَل ہوندی ہے ہردم ظلم جئیں تے ہوندے ہن موجب گریہ شہیدؐ کربلا دا درد ہے ……٭…… کہیں ویلے اکبرؐ کوں روندن کہیں ویلے عباؐس کوں  کہیں ویلے روندا ہے سیدؐ بیوہ ما دی آس کوں  والیؐءِ خضرا کوں بہوں قاؐسم دی ما دا درد ہے  ……٭…… شام دے بازار وِچ سینیں ؐ دا ٹرناں یاد ہے خون اکھیاں توں رُناں جئیں جاہ تے ہا سجاؐد ہے  سب توں ودھ سید کوں دُکھیا دی رِدا دا درد ہے  ……٭…… عزت و ناموس جیندے شام دے بازار گئے  کئی سُتے وَنج طوس تے لاہور کئی آباد تھئے  شاؐہِ دیں کوں دختر شیرؐ خدا دا درد ہے ……٭…… یاد رہندا ہے سدا مولاؐ کوں ٹرناں سینؐ دا بیکس و مظلومؐ دی بیکس تے اُجڑی بھینؐ دا شاؐہِ دین کوں سینؐ دی رنگیں رِدا دا درد ہے  ……٭…… جعفرؐ ایں سلطاؐن دا گھر جگ تے ہنڑ آباد ہو  عونؐ دی ما شاد ہو، گھر شاد ہو، اے شاد ہو  اہل عالم کوں نہ کیویں ایں ماہ لقاؐ دا درد ہے  ……٭……

یا مولا کریمؐ عجل اللہ فرجک و صلوات اللہ علیک بسم اللہ الرحمٰن الرحیم (آئینہءِ وحدت) خدا کوں ہک ڈینہ خیال آیا میں اپنی وحدت دا حال ڈیکھاں  میں کیڈا سوہنڑاں میں خود تاں ڈیکھاں تے ڈیکھاں کیں شئے دے نال ڈیکھاں  ایہو جیہاں کوئی بنڑانواں شیشہ میں اپنا حسن و جمال ڈیکھاں  میں اپنی وحدت تے اپنی قدرت کرم عطا تے جلال ڈیکھاں  صفات دے نقش نین ڈیکھاں عمل کریندے صفات ڈیکھاں  میں اوندے وِچ کل دا کل ڈِسیجاں میں اپنی صورت تے ذات ڈیکھاں  کرم دے اندر میں سوہنڑاں لگداں یا میکوں اپنا جلال چھکدائے یا میڈا پیکر اَتے سراپا صفت دی اجرک دے نال چھکدائے یا کبریائی دی پاک چادر دے نال میکوں جمال چھکدائے اُلوہیت دی دراز قامت تے طرہئ لا یزال چھکدائے میں اپنا آئینہ آپ جوڑاں چمک ڈیواں اپنا نور بھر تے میں اپنی نوکِ پلک سنواراں نت اپنے شیشے تے دید کر تے  میں اپنی عظمت اَتے جلالت دا نور چا ذات توں نتاراں  تے ول لطافت دے نال اپنیاں تمام صفتاں کوں وِچ پنگھاراں  پجال کے اپنا نورِ واجب کرم دیاں ہیلاں دے نال ٹھاراں  وت اپنی وحدت دے جلویاں کوں شعاعیں وانگوں چا وِچ اُتاراں  ج...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {445} علیؐ دا چن ہے باقی رہ گیا مہمان لحظے دا نبیؐ جائیاں دا ڈِسدا ہے بھرا مہمان لحظے دا ……٭…… رو آکھے سینؐ چن ویرن توں شالا نہ کڈاہیں رونویں  میڈے عونؐ و محمدؐ ٹر وَنجن توں ویر بچ پونویں  سہارا بھین اُجڑی دا نہ توں مونجھا کڈاہیں ہونویں  جھلیندا بھین دی بیٹھائے دعا مہمان لحظے دا ……٭…… اے سر تے رکھ کے ہتھ سیدؐ نے دلہن دھی کوں فرمایا توں مل گھن پاک بابے کوں رہی سرتاج دا سایا ڈِکھا تیڈے ہتھاں کیویں ہے اَج مہندی دا رنگ چایا  تے روندائے ڈیکھ کے رنگ حنا مہمان لحظے دا ……٭…… سمہا معصوم کوں سینے تے رووے دین دا ہادؐی  آکھے توں میڈے سینے تے ہانویں سمہدی اَے شہزادی گیائے موسم بدل تھی خاک تے نندراں دی ہنڑ عادی  سمہا کے خاک تے رووے کھڑا مہمان لحظے دا ……٭…… وداع دی رات ہے، ڈہدائے سیدؐ ہمشیر دا چہرہ  ہے مرجھایا ہویا ڈِسدا ڈُکھی دے ویر دا چہرہ ہے روندی عونؐ دی امڑی وی چم شبیرؐ دا چہرہ تے چمدا بھین دی بیٹھائے رِدا مہمان لحظے دا ……٭…… معصوؐمہ ڈسیا پھوپھیاں کوں جو ہر کوئی چھوڑی ویندا ہے  خود اپنے کل صحاباں کوں بیٹھا بابا ٹریندا ہے ...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1867} تیڈی ہاں بیوہ بھرجائی، شبیرؐ احسان اے لا میڈے لعلؐ کوں اجازت ڈے تیڈے ویر دا حکم اَج پورا کر کھڑی ہے بیوہ ما میڈے لعلؐ کوں اجازت ڈے ……٭…… تیڈی ذات احسان ہے کیتا اینکوں اپنا پتر بنڑایائی  وِچ غربت دے اُجڑی دا میڈا آقاؐ مانڑ ودھایائی  اپنی نعلین دا صدقہ ہنڑ سمجھ اینکوں آقاؐ ……٭…… میں بیوگی دے ایں گھر وِچ پورے ڈاہ سال گزارن  تساں سمجھ کے میکوں امڑی میڈے اوکھے وقت سنوارن تیڈی نمک تے قاؐسم پلیائے، کرنائے حق لعلؐ ادا ……٭…… تساں اتنا کرم ہا کیتا میں پیکے ویڑھے گئی نہیں  تیڈیاں بھینیں دے سائے تے محسوس غریبی تھئی نہیں  میڈی کل دولت ایہو چن ہے، ایہو آئی ہاں کرن فدا ……٭…… ما بنڑ کے ہج کر آئی ہاں میڈی گالھ کوں نہ ٹھکرانویں  منظور ضرور توں آقاؐ ایہو صدقہ اَج فرمانویں  اج پہلی ہج کر آئی ہاں گھناں کجھ احسان لہا ……٭…… جعفرؐ او بیوہ امڑیؐ ڈیکھے پتر جوان دی شادی  جیڑھی ہئی شبیرؐ کوں آہدی ہامی حسرت اے منڈھ لا دی  ہووے سہرا ایندے سر تے کراں جس دم لعلؐ فدا ……٭……

 یا موؐلا کریم (نوحہ پاک) میں بنرےؐ دی ما ہاں اے بنرےؐ کوں آکھو بنیؐ نال کجھ تاں الاوے میں ڈیکھاں  توڑے لحظہ پل ہے بنیؐ نال بنراؐ ذرا سیج اپنی تے بہوے میں ڈیکھاں  ……٭…… میڈی تیراں سالاں دی خوشیاں دی حسرت ہے پوری چا اج پاک شبیرؐ کیتی  میڈے سوہنڑے بچڑے دی شادی ایں بن وچہ ہے شبیرؐ دی پاک ہمشیرؐ کیتی  میں نونہہ پتر کوں اجہ وسدا ڈیکھ گھناں بنا بنڑ کے قاسمؐ ہنڑ آوے میں ڈیکھاں  ……٭…… ہے لحظے دا بنراؐ تے لحظے دی بنریؐ ہنڑیں بنراؐ ویسی ولا اوں نہیں ولناں  میکوں پتر تے نونہہ کوں ول کٹھے ڈیکھن دا ے بیبیوؐ کوئی موقع نہیں ملناں  سنون کجھ کراؤ چا میڈا لعل بنریؐ کوں خود مندری آ کے پواوے میں ڈیکھاں  ……٭…… الیسن میڈا قاسمؐ تے بنریؐ میڈے دل تے تھی نقش تصویر ویسی ایہو ویلا بازار دے ویندیاں توڑیں اے اجڑی ودی یاد ہردم کریسی ہے فی الحال بنریؐ سہاگن اے بی بیؐ اینکوں آکھو گھونگھٹ اٹھاوے میں ڈیکھاں  ……٭…… تساں بنریؐ بنراؐ چا کھٹے بہلاؤ میں خود دور کھڑ کے زیارت کریساں  میں سورہ نذر دم کریساں ڈوہاں تے پچھے بنریؐ بنرےؐ توں صدقے وتیساں  اے شادی دیاں رسماں ...

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) کیہڑا در ہے میں بے کس دا ڈس بنرا میں کن جانواں  ساہورے گھر یا پیکے گھر وچ آپ ڈسا میں کن جانواں  ……٭…… لحظہ پہلے میں بنریؐ ہم ہنڑ تاں بیوہ لوگ سڈیسن ڈیکھ کے اجڑی تانگھ ڈکھی دی سائے سائے گالہیں آنڑ کریسن آخر میں تیڈی بنریؐ ہاں خود فرما میں کن جانواں  ……٭…… میڈے نصیب سہاگ جو کوئی نہیں گھنڈ وچ بیٹھی نیر وہیساں  کوئی در سجھدا نہیں ہنڑ بنراؐ در بابے دے کیویں ویساں  جنتے ونجڑائے میں اجڑی نے آپ پچا میں کن جانواں  ……٭…… نال تیڈے ٹر ویندی قاسمؐ درداں توں جی چھٹ پووے ہا بیوگی دا جو داغ لگا ہے اے ارمان تے نا ہووے ہا قسمت وچ ہن درد ہزاراں سائیں میڈا میں کن جانواں  ……٭…… اے کیجہیں ساتھ نبھائے نی بنراؐ ایویں تاں نہیں چھوڑ ونجیندا گھر گھن آکے کہیں بنریؐ کوں بیوگی دا نہیں تحفہ ڈویندا تیڈی آس تے آئی ہاں قاسمؐ کوئی راہ لا میں کن جانواں  ……٭…… جعفرؐ اے بنریؐ وس پووے ایندا سہاگ ہمیشہ ہووے پاک حسینؐ دی ایں بچڑی دابخت تے بھاگ ہمیشہ ہووے جیڑھی آکھ بعد بنےؐ دے پاک خدا میں کن جانواں  ……٭……

 یا مولا کریمؐ (نوحہ پاک) {1722} ڈاہویں دی رات اکبرؐ کوں آکھے اے عونؐ دی ماؐ ماؐ بنڑ کے پالیا ہم، احسان اَج اے لا توں  ……٭…… تیڈی رات آخری ہے میکوں یقیں ہے جانی  مہمانے اَج دی شب دی تیڈی حسیں جوانی  وقت اَج زیادہ اکبرؐ میڈے کٹھے نبھا توں  ……٭…… اَج پیار باجھوں اکبرؐ اُجڑی تاں کجھ نہیں پھردی  ڈِسدی ہے تس توں اکبرؐ چہرے تیڈے تے زردی  ہک وار میں ڈُکھی توں تسے اے لب چما توں  ……٭…… جھولی دے وِچ توں سمہہ پو ڈیکھن دی سک لہانواں  کنگھیاں میں تیکوں ڈیواں ہر زلف کوں سجانواں  اَج اپنے بچپنے دے انداز ول بنڑا توں  ……٭…… تیکوں سجا کے اکبرؐ خیمے دے وِچ بہلانواں  میں اپنی پاک جوڑی تیڈے اُتوں وتانواں  صدقہ سمجھ کے میڈے پتراں کوں ہتھ وی لا توں  ……٭…… جعفرؐ اے پاک بی بیؐ چنؐ کوں چڑھاوے کھارے  ڈاہویں دی رات چنؐ دے جئیں وال ہن سنوارے آہدی ہئی اَج تاں ماؐ کوں، ہنڑ بنرا بن ڈِکھا توں  ……٭……